ΠΑΘΗΣΕΙΣ-ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ
ΣΤΕΦΑΝΙΑΙΑ ΝΟΣΟΣ – ΕΠΕΜΒΑΣΗ BYPASS
ΤΙ ΕΙΝΑΙ;
Οι στεφανιαίες αρτηρίες τροφοδοτούν με οξυγονομένο αίμα το μυικό σύστημα της καρδιάς. Όταν υπάρχει κάποια στένωση που δεν αφήνει το αίμα να περάσει λέγεται στεφανιαία νόσος.
ΤΑ ΑΙΤΙΑ
Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που συνδράμουν για να δημιουργηθούν στενώσεις στις στεφανιαίες αρτηρίες. Μεταξύ αυτών είναι η υψηλή αρτηριακή πίεση (υπέρταση), το κάπνισμα, η αυξημένη χοληστερίνη, και ο σακχαρώδης διαβήτης.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Το κύριο σύμπτωμα της στεφανιαίας νόσου είναι ο πόνος στο στήθος που συνήθως έρχεται με την κόπωση. Σε ορισμένες ομάδες ανθρώπων (γυναίκες, διαβητικούς) μπορεί να μην παρουσιαστούν τα κλασσικά συμπτώματα αλλά να αισθανθούν ζαλάδα, ναυτία, βάρος στο στήθος ή δυσκολία στην αναπνοή.
ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
Αν δεν αντιμετωπιστεί σωστά η στεφανιαία νόσος οδηγεί σε έμφραγμα του μυοκαρδίου που σημαίνει ότι ένα μεγάλο τμήμα της καρδιάς θα νεκρωθεί και η καρδιά θα δυσκολεύεται στο έργο της.
ΕΠΕΜΒΑΣΗ
Η στεφανιαία νόσος αντιμετωπίζεται με χρήση στεντ (stent) και με αορτοστεφανιαία παράκαμψη, γνωστό και ως μπαι πας (bypass). Το μπάι πας προτιμάται σε περιπτώσεις με στένωση πολλών αρτηριών (γνωστό και ως «νόσο τριών αγγείων») και στην στένωση της κύριας αρτηρίας της καρδιάς (αρτηρία που λέγεται «στέλεχος»). Επίσης, οι διαβητικοί ασθενείς επωφελούνται περισσότερο από το μπάι πας επειδή αυτή η νόσος συνήθως επηρεάζει κατά μήκος όλη την αρτηρία. Για την παράκαμψη της στένωσης των στεφανιαίων αρτηριών χρησιμοποιούνται άλλα αγγεία (αρτηρίες και φλέβες) του σώματος. Ο χειρουργός έχει να επιλέξει ανάμεσα στα εξής: αριστερή μαστική αρτηρία, δεξιά μαστική αρτηρία, κερκιδική αρτηρία, σαφηνής φλέβα. Η χρήση αρτηριών για το bypass προτιμάται, αλλά για τεχνικούς λόγους μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο σε μεγάλες στενώσεις.
Η δεύτερη επιλογή του χειρουργού είναι αν θα πραγματοποιήσει την επέμβαση με την χρήση της εξωσωματικής κυκλοφορίας ή με πάλλουσα καρδιά. Πρόσφατες μελέτες δείχνουν χειρότερα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα με την μέθοδο της πάλλουσας καρδιάς όταν χρησιμοποιείται για ασθενείς με πολλές στενώσεις. Για αυτόν τον λόγο η χρήση της πάλλουσας καρδιάς πλέον προτιμάτε μόνο σε περιπτώσεις που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί η προτιμότερη μέθοδος της εξωσωματικής κυκλοφορίας (π.χ. σε ασθενείς με πορσελανοειδή αορτή).
Οι στεφανιαίες αρτηρίες τροφοδοτούν με οξυγονομένο αίμα το μυικό σύστημα της καρδιάς. Όταν υπάρχει κάποια στένωση που δεν αφήνει το αίμα να περάσει λέγεται στεφανιαία νόσος.
ΤΑ ΑΙΤΙΑ
Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που συνδράμουν για να δημιουργηθούν στενώσεις στις στεφανιαίες αρτηρίες. Μεταξύ αυτών είναι η υψηλή αρτηριακή πίεση (υπέρταση), το κάπνισμα, η αυξημένη χοληστερίνη, και ο σακχαρώδης διαβήτης.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Το κύριο σύμπτωμα της στεφανιαίας νόσου είναι ο πόνος στο στήθος που συνήθως έρχεται με την κόπωση. Σε ορισμένες ομάδες ανθρώπων (γυναίκες, διαβητικούς) μπορεί να μην παρουσιαστούν τα κλασσικά συμπτώματα αλλά να αισθανθούν ζαλάδα, ναυτία, βάρος στο στήθος ή δυσκολία στην αναπνοή.
ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
Αν δεν αντιμετωπιστεί σωστά η στεφανιαία νόσος οδηγεί σε έμφραγμα του μυοκαρδίου που σημαίνει ότι ένα μεγάλο τμήμα της καρδιάς θα νεκρωθεί και η καρδιά θα δυσκολεύεται στο έργο της.
ΕΠΕΜΒΑΣΗ
Η στεφανιαία νόσος αντιμετωπίζεται με χρήση στεντ (stent) και με αορτοστεφανιαία παράκαμψη, γνωστό και ως μπαι πας (bypass). Το μπάι πας προτιμάται σε περιπτώσεις με στένωση πολλών αρτηριών (γνωστό και ως «νόσο τριών αγγείων») και στην στένωση της κύριας αρτηρίας της καρδιάς (αρτηρία που λέγεται «στέλεχος»). Επίσης, οι διαβητικοί ασθενείς επωφελούνται περισσότερο από το μπάι πας επειδή αυτή η νόσος συνήθως επηρεάζει κατά μήκος όλη την αρτηρία. Για την παράκαμψη της στένωσης των στεφανιαίων αρτηριών χρησιμοποιούνται άλλα αγγεία (αρτηρίες και φλέβες) του σώματος. Ο χειρουργός έχει να επιλέξει ανάμεσα στα εξής: αριστερή μαστική αρτηρία, δεξιά μαστική αρτηρία, κερκιδική αρτηρία, σαφηνής φλέβα. Η χρήση αρτηριών για το bypass προτιμάται, αλλά για τεχνικούς λόγους μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο σε μεγάλες στενώσεις.
Η δεύτερη επιλογή του χειρουργού είναι αν θα πραγματοποιήσει την επέμβαση με την χρήση της εξωσωματικής κυκλοφορίας ή με πάλλουσα καρδιά. Πρόσφατες μελέτες δείχνουν χειρότερα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα με την μέθοδο της πάλλουσας καρδιάς όταν χρησιμοποιείται για ασθενείς με πολλές στενώσεις. Για αυτόν τον λόγο η χρήση της πάλλουσας καρδιάς πλέον προτιμάτε μόνο σε περιπτώσεις που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί η προτιμότερη μέθοδος της εξωσωματικής κυκλοφορίας (π.χ. σε ασθενείς με πορσελανοειδή αορτή).